Al bijna 100 jaar onderwijs in Elsendorp.
Van Meester Ivenschool naar kindcentrum de Dompelaar2015 Nieuwe naam: kindcentrum de Dompelaar!
We hebben het schooljaar feestelijk geopend! De Meester Ivenschool, peuterspeelzaal de Elsenrakkertjes, buitenschoolse en tussenschoolse opvang heten vanaf nu: kindcentrum De Dompelaar. De heer en mevrouw Donkers- Iven waren aanwezig als speciale gast, omdat de Meester Ivenschool zijn naam te danken heeft aan hoofdonderwijzer meester Iven. Daarnaast heeft juffrouw Iven ook lang les gegeven op de Meester Ivenschool. Meester Iven zal altijd in onze herinnering blijven want zijn portret hangt bij de ingang van het kindcentrum. Twan Donkers en wethouder Jan Bevers hebben samen de vlag gehesen met de nieuwe naam. Twan heeft uitgelegd wat de betekenis is van de naam die zijn vader in oktober 2006 bedacht heeft toen de multifunctionele accommodatie in gebruik is genomen met de volgende woorden:
DE DOMPELAAR
Het terrein waar het gebouw staat hoorde vroeger bij de "DOMPT" .
Een "LAAR" is een plein. Een "LAAR" is een ontmoetingsplek met een dak, waaronder straks veel belangrijke voorzieningen van ons dorp zijn ondergebracht (ondergedompeld) .
De eerste bewoners van het eerste huis in Elsendorp in 1891 ( de Gemertse Peel) waren:
Dorus en Sien van de Laar, bijgenaamd "Dorus en Sien Domp".
In de geschiedenis van Elsendorp kom je heel vaak bij vele maatschappelijke functies de naam Van de Laar tegen.
In 2006 heeft ons pap deze naam bedacht, en nu gaat onze school, de peuterspeelzaal, de tussenschoolse en de buitenschoolse opvang ook zo genoemd worden.
Daarna is elk kind ondergedompeld in de ballenbak waarna we gestart zijn in de groepen. Als kindcentrum hebben we de volgende visie:
Beleef kindcentrum De Dompelaar: veiligheid, transparantie, professionaliteit, ontwikkeling en plezier. Breed in aanbod voor elk kind, "samen anders"!
Wilt u een indruk van ons kindcentrum krijgen? Kijk dan naar de libdub (deze is gemaakt tijdens het afscheid van voormalig directeur Piet Willems).
Geschiedenis van de Mr.Ivenschool
Een van de grote moeilijkheden, waarmee de eerste bewoners van de Peel te maken kregen, was de lange weg naar school, die de kinderen dagelijks moesten lopen. In de herfst en winter moesten zij 's morgens in het donker weg en 's avonds kwamen zij in de donker terug.
De familie Oskam besloot hun kinderen huisonderwijs te doen geven. Daarna stelde de heer Groskamp de woonkamer van zijn zomerverblijf op de Vossenberg beschikbaar als klaslokaal. Juffrouw Roorda gaf hier les en was in de kost bij de familie Oskam. Het was een openbare school, die spoedig verhuisde naar "De Zeeden", een uit twee directieketen samengestelde arbeiderswoning op het landgoed. Het werd geschikt gemaakt voor het geven van onderwijs en in 1919 in gebruik genomen.
Op 16 maart 1922 werd als hoofd van deze eenmansschool benoemd Lambertus de Groot uit Utrecht. Voorlopig ging hij in de kost bij de familie Bouman, maar in augustus 1922 trad hij in het huwelijk met Elisabeth G.Schaapveld en mocht hij zich vestigen in het landhuis van de familie Groskamp, tot hij in 1926 een woning vond in Gemert.
Intussen maakten de kinderen uit Elsendorp nog steeds de lange weg naar Handel of Oploo. In 1925 kon de openbare school van de Vossenberg naar Elsendorp verplaatst worden, waar de heer Lambrechts grond voor de bouw ervan verkocht. Deze school bestond uit twee klaslokalen. Als tweede leerkracht werd aangesteld Juffrouw Das, die na enige jaren werd opgevolgd door Juffrouw M.de Rijt uit Gemert. Inmiddels was reeds in 1927 een lokaal aangebouwd. Als derde leerkracht werd genoemd meester Derks, wonende in De Mortel. Dominee Kuipers en rector Busscher verzorgden de godsdienstlessen.
In 1937 werd op aandringen van Rector Busscher de school omgezet in een bijzondere school. De openbare school ging terug naar De Vossenberg, waar het verenigingslokaal achter de kerk voor de kinderen werd vrijgemaakt. Meester de Groot bleef bij zijn school.
Tot hoofd van de bijzondere school in Elsendorp werd aangesteld de heer W. Iven. Al spoedig was het schoolgebouw te klein, maar in de oorlogsjaren was er geen mogelijkheid om uit te breiden. De eerste klas vond een onderkomen in het klooster.
In 1951 werd er een klaslokaal aangebouwd, maar na de aanleg van de Middenpeelweg in 1956, bleek de school buiten de inmiddels gegroeide kern van Elsendorp te liggen. Het aantal kinderen bleef toenemen.
In 1962 werd een aanvraag ingediend voor een nieuwe school maar noch uitbreiding noch nieuwbouw waren te verwezenlijken. Er werden noodoplossingen gevonden. Een klas werd gehuisvest in een houten noodlokaal. Een andere in de oude kerk. Nadat de kerk afbrandde werd de hal van het Wit-Gele-kruisgebouw als klaslokaal gebruikt. Na enige tijd verhuisde deze klas naar de garage van de heer Van Gulick.
In 1972 kwam er een einde aan de periode van noodoplossingen. Op 10 november 1972 werd de nieuwe zesklassige basisschool in gebruik genomen, rustig gelegen aan de rand van de dorpskern. Zij ligt aan de De Grootstraat, genoemd naar meester de Groot, die in de oorlog wegens verzet werd opgepakt en in Neuengamme stierf.
Na verloop van tijd werd het gebouw te oud en werd een nieuw gebouw opgericht. In dit gebouw zou naast peuterspeelzaal De Elsenrakkertjes, het buurthuis, de gymzaal, het bibliotheekpunt en de naschoolse opvang, ook de Meester Ivenschool een plek krijgen. Dit gebouw is geopend op 9 oktober 2006.
Vanaf 31 augustus 2015 is de naam veranderd van de de Meester Ivenschool, peuterspeelzaal de Elsenrakkertjes, de buitenschoolse en tussenschoolse opvang in kindcentrum "de Dompelaar".
Bron: Het gouden dorp van Sjang Hoeymakers
Heilig Hartschool aan de Elsendorpseweg.
Oude H.Hartschool.
Schooltje op de Vossenberg.
Meester Iven, zittend in het midden.
Meester Ivenschool van 1972 tot 2006.
Meester Ivenschool van 1972 tot 2006.
Meester Ivenschool van 2006 tot heden.
Een oud-leerling is verteller, en het volgende verhaal schreef hij over onze school.
Mijn meester vertelde.
Auteur: Bram van der Wurff
Een verteller wil vertellen. Een verteller beschikt over een beeldend en emotioneel geheugen. Een verteller koestert als sprankeltjes de taal waarin hij zijn huilen, vrijen, vloeken, genieten en nog meer van zo wat heeft leren verwoorden. Een verteller geniet van het schouwspel dat hij telkens opnieuw vertellen gaat. Een verteller schouwt zijn verhaal op het moment. Hij laat het verhaal heel, maar herschikt de rolverdeling ten behoeve van het moment. Een verteller vertolkt alleen zijn eigen verhaal, daarom verliest een verteller zijn beroep als hij anderen hoe dan ook nazegt. Een succesvol verteller vertelt een verhaal waarin zijn publiek past. |